جــــــــام غـــــــــــــم

اگر دروغ رنگ داشت ؛

هر روز شاید ، ده ها رنگین کمان ، در دهان ما نطفه می بست و بیرنگی ، کمیاب ترین چیزها بود …

اگر شکستن قلب و غرور صدا داشت ؛

عاشقان ، سکوت شب را ویران میکردند …

اگر به راستی خواستن توانستن بود ؛

محال نبود وصال ! و عاشقان که همیشه خواهانند ، همیشه می توانستند تنها نباشند …

اگر گناه وزن داشت ؛

هیچ  کس را توان آن نبود که قدمی بردارد ، خیلی ها از کوله بار سنگین خویش ناله میکردند و من شاید کمر شکسته ترین بودم …

اگر غرور نبود ؛

چشمهایمان به جای لبهایمان سخن نمیگفتند و ما کلام محبت را در میان نگاه‌های گهگاهمان جستجو نمی کردیم …

اگر دیوار نبود نزدیک تر بودیم ؛

با اولین خمیازه به خواب می رفتیم ، و هر عادت مکرر را در میان ۲۴ زندان حبس نمی کردیم .

اگر خواب حقیقت داشت ؛

همیشه خواب بودیم ، هیچ رنجی، بدون گنج نبود ؛
ولی گنج ها شاید بدون رنج بودند …

اگر همه ثروت داشتند ؛

دل ها ، سکه ها را بیش از خدا نمی پرستیدند و یک نفر در کنار خیابان خواب گندم نمی دید تا دیگران ازسر جوانمردی ، بی ارزش ترین سکه هاشان را نثار او کنند …
اما بی گمان ، صفا و سادگی می مرد اگر همه ثروت داشتند …

اگر مرگ نبود ؛
همه کافر بودند و زندگی بی ارزشترین کالا بود …
ترس نبود ؛ زیبایی نبود ؛ و خوبی هم شاید …

اگر عشق نبود ؛

به کدامین بهانه می گریستیم و می خندیدیم ؟
کدام لحظه ی نایاب را اندیشه میکردیم ؟
و چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم ؟
آری …
بی گمان پیش از اینها مرده بودیم …

اگر کینه نبود ؛

قلبها تمامی حجم خود را در اختیار عشق میگذاشتند . اگر خداوند ؛ یک روز آرزوی انسان را برآورده میکرد من بی گمان دوباره دیدن تو را آرزو میکردم و تو نیز هرگز ندیدن مرا …
آنگاه نمیدانم به راستی خداوند  کدامیک را می پذیرفت ؟